Παρατίθεται κατωτέρω απόσπασμα της υπ.αρ. 312/2017 απόφασης του Ειρηνοδικείου Αθηνών, δημοσιευμένης στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ.
"...Από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 300, 330 και 914 ΑΚ, προκύπτει ότι
προϋποθέσεις της ευθύνης προς αποζημίωση από αδικοπραξία, είναι η υπαιτιότητα
του υπόχρεου, το παράνομο της πράξης ή παράλειψης αυτού και η ύπαρξη αιτιώδους
συνάφειας μεταξύ της πράξης ή της παράλειψης και της επελθούσας ζημίας. Αμέλεια,
κατ' άρθρο 330 ΑΚ, υπάρχει όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται
στις συναλλαγές, αυτή δηλαδή που πρέπει να καταβάλλεται κατά τη συναλλακτική
καλή πίστη από το δράστη στον κύκλο της αρμοδιότητας του, είτε υπάρχει προς
τούτο σαφές νομικό καθήκον είτε όχι, αρκεί να συμπεριφέρθηκε κατά τρόπο
αντίθετο από εκείνο που επιβάλλεται από τις καταστάσεις. Εξάλλου αιτιώδης
συνάφεια υπάρχει όταν η πράξη ή παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου ήταν, κατά
τα διδάγματα της κοινής πείρας, ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει
κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων το επιζήμιο αποτέλεσμα (πάγια
νομολογία, βλ. μεταξύ άλλων ΑΠ 1493/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, κατά τη διάταξη
του άρθρου 922 ΑΚ, ο κύριος ή ο προστήσας κάποιον άλλον σε μία
υπηρεσία ευθύνεται για τη ζημία που ο υπηρέτης ή ο προστηθείς προξένησε
σε τρίτον παράνομα κατά την υπηρεσία του. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι
δημιουργείται ευθύνη ενός προσώπου (του "κυρίου" ή του προστήσαντος")
για αλλότρια πράξη (του "υπηρέτη" ή του "προοτηθέντος"),
θεσπίζεται, δηλαδή, σημαντική εξαίρεση από την αρχή της υποκειμενικής ευθύνης,
αφού την υποχρέωση για αποζημίωση φέρει πρόσωπο ανυπαίτιο, σε αντίθεση με
το γενικό κανόνα του άρθρου 914 ΑΚ. Η αντικειμενική αυτή ευθύνη του προστήσαντος γεννιέται,
σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη, υπό ης εξής προϋποθέσεις: α) όταν υπάρχει
σχέση πρόστησης, κατά την οποία γίνεται ανάθεση από κάποιον (προστήσαντα)
σε έναν τρίτο (προστηθέντα) ορισμένης υπηρεσίας, που αποβλέπει στη διεκπεραίωση
υποθέσεων και γενικότερα στην εξυπηρέτηση των επαγγελματικών, οικονομικών ή
άλλων συμφερόντων του πρώτου. Η ανάθεση της υπηρεσίας στον προστηθέντα πρέπει
να στηρίζεται στη βούληση ή στη μεταγενέστερη έγκριση του προστήσαντος.
Βάση της σχέσης πρόστησης μεταξύ προστήσαντος και προστηθέντος μπορεί
να είναι είτε μία σύμβαση (π.χ. σύμβαση εργασίας ή έργου), είτε οποιαδήποτε
μεταξύ τους βιοτική σχέση (π.χ. άκυρη σύμβαση εργασίας), οικογενειακή ή φιλική
σχέση. Είναι αδιάφορο αν η σχέση αυτή, στην οποία βασίζεται η πρόστηση,
είναι νόμιμη ή παράνομη, αν ο προστηθείς αμείβεται ή όχι, ποια είναι
η φύση της εκτελούμενης υπηρεσίας (υλική ή νομική), αν η σχέση πρόστησης είναι
διαρκής ή μόνο ευκαιριακή, β) όταν υπάρχει ανάμεσα στον προστήσαντα και
στον προστηθέντα σχέση εξάρτησης ως προς την εκτέλεση της υπηρεσίας,
όπου η εξάρτηση αυτή έχει την έννοια της εξουσίας του προστήσαντος να
ελέγχει τον προστηθέντα, να επιβλέπει αυτόν κατά την εκτέλεση της
υπηρεσίας ή να παρέχει σχετικές οδηγίες στον προστηθέντα, έστω και γενικού
περιεχομένου (βλ. ΑΠ 555/2000 ΕλλΔνη 41.1577 και ΑΠ 1876/1999 ΕλλΔνη 41.1305,
ΑΠ 684/1999 ΕλλΔνη 41.344, ΑΠ 1270/1989 ΕλλΔνη 32.765, ΑΠ
385/1988 ΕλλΔνη 30.69 και ΑΠ 609/1988, ΕλλΔνη 30.303, Εφ.Θεσ.
1335/2000 Αρμ. 2000. 926, ΕφΚέρκ 323/2002 ΔΕΕ 2001.1007), γ)
αδικοπραξία του προστηθέντος, στο πρόσωπο του οποίου απαιτείται να
συντρέχει όχι απλώς παράνομη τέλεση αυτής (όπως φαίνεται να συνάγεται από τη
γραμματική διατύπωση του άρθρου 922 ΑΚ), αλλά και υπαίτια συμπεριφορά του προστηθέντος,
σύμφωνα με το άρθρο 914 ΑΚ ή άλλες ειδικές διατάξεις (βλ. ΑΠ 555/2000 ό.π.,
Α.Π. 385/1988, ό.π.), δ) συνάφεια με την υπηρεσία, διότι ο προστήσας ευθύνεται
μόνο για κάθε ζημιογόνο πράξη ή παράλειψη, την οποία διέπραξε ο προστηθείς προς
διεκπεραίωση των υποθέσεων του προστήσαντος, όταν, δηλαδή, γίνεται κατά
την εκτέλεση αυτής και δεν είναι άσχετη ή ξένη προς αυτή. Η εν λόγω συνάφεια
υπάρχει και στην περίπτωση που ο προστηθείς κάνει κατάχρηση των
καθηκόντων του και παραβαίνει τις οδηγίες που του δόθηκαν (βλ. Κ. Καυκά, Ενοχ.
Δίκαιο, Ειδ. Μέρος, τ. Β", έκδ. 1982, υπό το άρθρο 922, παρ. 35, σελ.
805, Σταθόπουλος, στον ΑΚ Γεωργιάδη -Σταθόπουλου, υπό το άρθρο 922, σελ. 748
754, ΑΠ 765/1984 ΝοΒ 33.607, βλ. δε για άπαντα τα ανωτέρω ΕφΔωδ 58/2002
ΔΩΔΝΟΜ 2003.52)..."